Oproep voor hartverscheurende verhalen!
Heb je, na een breuk in je relatie, liefdespijn?
Schrijf je verhaal op en e-mail het naar roelvduijn@planet.nl Wij plaatsen je verhaal, als je wilt onder pseudoniem, graag en gratis in deze site! Je weet, opschrijven is beter worden. Maak het voor jezelf zo lang en precies als de vloed van je tranen.
Mijn maatje werd mijn vriendje
van een meisje dat wist dat hij het uit zou maken die avond
Toen ik nog een jong meisje was van 14 jaar, kreeg ik een relatie met een jongen die 6 jaar ouder was. De leeftijd maakte mij niet uit, ik was geestelijk tochouder dan 14. Nu ongeveer 3.5 maanden geleden heb ik zelf de relatie met hem verbroken. Wij gingen toen 6.5 jaar waarvan wij 3.5 jaar samenwoonde. Hij was niet mijn prins op 't witte paard. Hij had mij te veel aangedaan en ben toen vertrokken, zonder verdriet.vanaf mijn 12 jaar had ik een beste vriend! Een hele lieve, gezellige en geweldige jongen. We zaten bij elkaar in de klas op de middelbareschool en vertelde elkaar alles. Op elkaar verliefd worden? Nee, dat kon niet in mijn ogen! Toen ik mijn relatie had verbroken met mijn ex, was Hhij 'mijn maatje',. De ik als eerste belde. Die avond nog is hij langs gekomen en heeft,t hij mij geholpen met 't verwerken van mijn ongelukkig leven met mijn ex. Dagen lang belde, smste, msnde of spraken we wat af. Voorheen spraken we elkaar wel, maar nu meer als voorheen. Ik dacht nog bij me zelf ; hij is wel erg leuk! Op een maandag avond belde ik hem op. Na wat veel gelach en dergelijke, had hij een mededeling voor mij... Ik werd erg zenuwachtig. Ik hield 't niet meer. De spanning was om te snijden. Hij was verliefd op me geworden en wist niet meer wat hij er mee aan moest. de volgende dag is hij naar mij toe gekomen. Ik werd rood toen hij binnen kwam en hij wist niet waar die moest kijken.
Omdat mijn relatie met mijn ex nog niet zolang uit was, heb ik hem gezegt dat ik het rustig aan wou doen. Hij wilde het ook rustig aan doen. 'Geen haast', waren zijn woorden.
Hij was niet elkedag bij me, maar we zagen elkaar zo'n 3 a 4 per week. Elke avond wensten wij elkaar weltrusten. Ik voelde me in de 7e hemel, zo verlieft was ik nog nooit geweest! Tot op een avond dat hij gezellig bij mij kwam eten...Ik zag aan zijn gezicht dat er iets met hem aan de hand was, ik ben zo'n type die op de man af vraagt wat er is. Hij vertelde mij dat hem iets dwars zat. Hij heeft geen leuke jeugd gehad en hij heeft niets anders dan problemen met zijn ouders (hij woont nog thuis, hij is pas 20). Ik wist al het een en ander, maar niet alle details. Alles kwam bij hem naar boven, de hele avond hebben we zitten praten. Hij voelde zich wel opgelucht, maar was er nog niet overheen.De dagen erna deed hij heel vreemd, ik kreeg een vermoede dat hij er geen zin meer in had en werd heel onzeker. Ik heb het hem gevraagd, maar niets was minder waar. Ik moest niet onzeker zijn, zei hij. Het luchtte wat op, maar mijn onzekerheid bleef. Vanaf dat moment ben ik erg aan mij zelf gaan twijfelen..Ik hield al van hem, want we waren tenslotte al 10 jaar beste maatjes. Alles ging heel snel, terwijl we afgesproken hadden om het rustig aan te doen.
Na ons laatste gesprek die wij hadden over 'mijn onzekerheid', zijn er een hoop dingen veranderd. Hij kwam bijna niet meer langs, want hij ging een vriend helpen met het opknappen van zijn huis. Dit vond ik geen probleem, maar 7 dagen per week?
Ik raakte steeds meer in de stress en werd weer heel onzeker...Op een zaterdag middag belde ik hem op, om te vragen of hij vanavond gezellig langs wou komen. Hij zei dat hij zijn vriend nog moest helpen en daar bleef. Ik vond het niet leuk, maar wat moest ik dan?
Ik belde mijn vriendin op om te vragen of zij zin had om die avond te gaan stappen. Zij vond het best, dus mijn zaterdag avond was ik in iedergeval niet alleen. Ik belde hem op om te vertellen dat ik uitging, hij vond het leuk voor me, maar was vergeten te vertellen dat hij met zijn broer en vriendin, een vriend en zijn vriendin naar de bios gingen. Op dat moment, wist ik het niet meer...Hij is dan als enige die zonder zijn vriendin (ik op dat moment) naar de bios ging, hij heeft niet eens gevraagd of ik ook zin had om mee te gaan...
De laatste 2 weken waren zo saai, hij kwam niet langs. Want was moe of iets in die geest. Als ik hem 's avonds belde (zoals afgesproken) wilde het wel eens zijn dat hij zijn telefoon uit had of dat hij niet op nam.
Ik wilde hem op vrolijken, dus kocht ik een aantal mooie cadeaux voor hem, wat hij zeker leuk zou vinden. Dit werd niet echt gewaardeerd. Dat deed mij pijn.
Vrijdag 24 maart 2006 werd ik wakker met een raar gevoel in mijn buik..Op dat moment wist ik dat hij die avond onze relatie zou verbreken..Ik kon het natuurlijk ook verkeerd hebben, dus dacht er verder niet over na. Die avond zouden wij naar een verjaardag gaan en hij kwam te laat, dit vond ik geen probleem (kan gebeuren, dacht ik). Hij ging zitten en keek met zijn hoofd naar beneden. Ik vroeg hem of er iets was? Hij keek me aan met een bepaalde blik.Ik kreeg het koud en zei hem: je heb er geen zin meer in hè?
Hij knikte en mijn wereld stortte in.
Alle emoties kwamen bij mij los, ik wist het allemaal even niet meer. Ik ben eerst heel boos geworden, want hij wist het al een week!!
Toen ben ik rustig gaan zitten, hij zei mij dat hij het uitmaakt, omdat hij zoveel problemen heeft. Hij kon mij geen liefde geven die ik nodig had. Hij verdiende mij niet, Ik ben veelte lief en het ligt allemaal niet aan mij maar aan hem, waren zijn worden. Die avond tot nu toe, kan ik nog niet stoppen met huilen...
We zijn nu nog steeds vrienden en spreken elkaar op msn. Ik doe heel normaal tegen hem en het spijt hem heel erg dat hij mij hiermee zo pijn heeft gedaan. Vanavond komt hij langs, want hij had nog een paar cd's van mij liggen. Ik ben als de dood...zodra hij even bij mij is geweest en de deur achter zich dicht trekt om naar huis te gaan, stort ik in elkaar...Hij wil mij niet terug als zijn vriendin, maar wel als zijn Beste Vriendin. Ik zal het moeten accepteren..
Het moeilijkste van alles vind ik nog, dat er een aantal meisjes helemaal gek op hem zijn..Hij heeft mij wel gezegt dat hij nu even geen vriendin wil, maar misschien heeft hij over 1 a 2 weken wel zin in een meisje...Dan weet ik dat hij heeft gelogen over de reden waarom het uit is...
Ik wil hem wel terug, maar dat zit er helaas niet in. Ik hoop dat ik het aan kan om hem alleen als vriend te hebben. Ik heb het in mijn vorige relatie helemaal niet makkerijk gehad en dacht dat het nu goed zou komen, maar ik ben weer terug bij af. Single zijn heeft wel voordelen, maar ik zie die nu nog even niet.
Laat je beste vriend nooit je vriendje worden, dit kan verschrikkelijk veel voor problemen zorgen.
afzender: Een te lieve meid, die haar hart te snel weg geeft.
